Godfried Bomans, die in zijn leven onnoemlijk veel figuren heeft geïnterviewd, had ooit een gesprek met professor Pilsky, maankenner. Toen Bomans een vraag stelde naar de bewoonbaarheid van de maan onderbrak de professor hem. ‘Wij hebben alleen te maken met de vraag: hoe komen we er? Wat we er doen moeten als we er eenmaal zijn, daarmee bemoeit het congres zich niet. Dan moet u bij m’n broer (‘Piet’) wezen. Die zit in de kamer hiernaast.’ Het verdere gesprek met de geleerden verloopt verwarrend. (Piet: ‘Wij hebben alleen te maken met de vraag wat doen we er. Hoe we er kómen moeten, daarmee bemoeit onze afdeling zich niet. Dan moet u bij m’n broer wezen. Die zit in de kamer hiernaast.’)
Facebook laat zien dat we er wel komen. Wat we er moeten gaan doen is niet altijd duidelijk.
Op 1001 manieren kan je jezelf ondertussen bekend maken, met een weblog of met een sociaal netwerk, mailen, foto’s en documenten plaatsen, vrienden maken, uitnodigen en delen, chatten, samenwerken, groepen vormen. Het groeiend aanbod wordt zo groot dat ook de overlapping groeit.
Facebook was de eerste applicatie waarmee ik kennismaakte. Niet toevallig, want het is een van de populairste. Toen ik bezig was met het ontdekken ervan starte 23dingen.be en voor we het wisten maakten we een weblog met een eerste profiel, schreven we berichten, die we deelden, plaatsten we foto’s en documenten, maakten we meer profielen, werkten we samen, vormden we groepen, deelden we muziek…en konden we ondervinden hoezeer al die dingen mekaar voor een groot stuk overlappen.
Zoals deze laatste alinea de vorige overlapt.
Als een bibliotheek een nieuwsbrief en een weblog, een degelijke website met de nodig links en een weblog heeft, is het dan nog nodig dat ze twittert? Is facebook dan een meerwaarde?
Ik zou denken van niet. Maar ik ben een buitenstaander die geen ervaring heeft met bibliotheekwerk.
Ik ben echter niet alleen een buitenstaander: ik heb tientallen jaren ervaring als klant. Die klant denkt: hou het eenvoudig en overzichtelijk. De facebookpagina van de bibliotheek permeke is verwarrend wat o.a. ligt aan de layout van facebook maar ook de inhoud doet mij niet vermoeden dat ik daar interessante dingen zal te weten komen die ik via de rustige en overzichtelijke website niet zou vinden.
Ik lees de nieuwsbrief van Locus en volg regelmatig een link die mij interesseert. Ik weet mijn weg naar de website van Locus. Ik heb, als gebruiker, geen behoefte aan Locus op facebook. Schrijven is schrappen.
Een groot deel van het backoffice bibliotheekwerk, de opmaak van de catalogus, de indeling van het gebouw en de plaatsing van de materialen, de ontsluiting in het algemeen, heeft het doel voor ogen: eenvoud en overzicht. Een pijltje hier, een bordje daar. Vriendelijk personeel. In de meeste bibliotheken is dat ook zo. Laat de bibliothecaris thuis in een rommelhok wonen, in de bibliotheek is het helder en staat alles op zijn plaats.
