Planeet Google

Op de laatste bladzijde van ‘Planeet Google’ staat een merkwaardige opmerking.
De voorafgaande bladzijden behandelen de opkomst en de snelle ontwikkeling van Google gelinkt aan de snelle ontwikkeling van het Internet. Het boek beschrijft hoe Google tewerk gaat om àlle kennis en informatie ter wereld te beheren. Bedrijven worden overgenomen, personeel wisselt en in tien jaar tijd is er zodanig veel gebeurd dat het amper bij te houden is. Niemand had zich die snelheid kunnen voorstellen, laat staan voorspellen.
Tot op de laatste bladzijde aan Eric Schmidt, CEO van Google, een schatting gevraagd wordt van de tijd die Google nodig denkt te hebben om alle informatie op aarde te verzamelen. Schmidt antwoordt: ‘We hebben wat rekenwerk gedaan en we kwamen uit op driehonderd jaar.’
Twee middeleeuwse termen in één antwoord: ‘Driehonderd jaar’, en ‘wat rekenwerk doen’.

Eric Schmidt zit er 10 jaar met zijn neus bovenop hoe razendsnel de wereld verandert en ineens is de aarde terug plat. Had hij dan nog gezegd vijf jaar, of nog eens tien jaar. Zal Google er nog staan binnen 300 jaar? En zo ja, nog op dezelfde manier? Zullen er nog computers zijn? Of eerders iets bionisch? Iets met een Chinese naam? Of iets wat we ons nu niet kunnen voorstellen, laat staan voorspellen?
Zal er in de loop van de komende 300 niet ondertussen nog wat kennis bijkomen? En wat voor soort kennis zal dat zijn? Met welke parameters zou Schmidt dàt ingecalculeerd hebben in het ‘rekenwerk’?

Ingelijst

Met dank aan Bernie23

Sociaal

Enkele aanvullingen bij het lijstje ‘dingen die niet lukken’ : De handomdraai waarmee ik met Widgetbox een stukje code op een website kan plaatsen is een slag in het water.
Lijstjes maken op Zoeken.bibliotheek lukt. Maar ik kan ze niet, zoals mijn collega ‘wasikmaar23’, op mijn blog plaatsen. En een schermafbeelding importeren is te zielig. Konikzemaaralle23!
Ik moet het hele My Discoveriesverhaal nog eens herlezen want ook importeren vanuit Librarything gaat niet.

Ik las de samenvatting van het artikel ‘Zoeken in de catalogus: tien trends’ en ik las ook de reacties op het artikel. Een zeker Patrick Vanhoucke schrijft ‘Ik wil geen klaagzang aanheffen, maar wij - bibliotheken - kunnen het tempo van wat technologisch haalbaar is niet volgen’. Waarop hij de verschilllende redenen opnoemt waardoor dit niet kan.
Toen er ernstig over gedacht werd vliegtuigen uit te vinden waren er mensen die beweerden dat deze nooit bruikbaar zouden zijn. Het menselijk lichaam kon nooit de druk als gevolg van de fabelachtige snelheden, weerstaan.
Dit bleek evengoed een misrekening als het verhaal van de koeien die geen melk meer produceerden zolang de stoomtrein lang hun weide passeerde.
Maar dit: Ruimtereizen vinden hun beperking niet zozeer in moeilijke technologische problemen maar in het simpele feit dat de mannen in de raket water drinken. Een reis naar Mars zit er voorlopig niet in want de watervoorraad is een hinderpaal.
Hoogbouw kan technisch gezien nog uitgebreid worden. De ingenieurs zijn er, het materiaal is er. Maar de mensen die op de 140ste verdieping moeten zijn nemen de lift. Het stijgend aantal verdiepingen doet het aantal liftgebruikers toenemen (stijgen) en dus ook het aantal noodzakelijke liften. Onbeperkte hoogbouw wordt tegengehouden doordat een te groot deel van het vloeroppervlak uiteindelijk uit lift zou bestaan. Dat de mens de maat van de dingen is, is misschien niet helemaal waar, maar hij spreekt er toch een woordje in mee.
‘Computer en internet in het onderwijs’ is technisch geen probleem. Maar het personeel bestaat voor een deel uit leerkrachten, die weliswaar geen klaagzang willen aanheffen, maar die het tempo van wat technologisch haalbaar is, niet kunnen volgen.
Vervang leerkrachten door bibliotheekpersoneel, vervang personeel door gebruiker…

LibraryThing

Een half jaar geleden was ik begonnen wat boeken uit mijn kast toe te voegen aan mijn LibraryThingaccount maar er is meer mee te doen. Je kunt uitzoeken welke prijsbeesten er in je boekenkast liggen. Welke boeken hebben welke prijzen gewonnen, je kunt een lijst krijgen met alle personages en figuranten of locaties uit je boeken. Ik heb tientallen boeken van P.G. Wodehouse gelezen, met in de hoofdrol de onovertroffen butler ‘Jeeves’, (ondertussen gedigitaliseerd in AskJeeves) maar ik had niet kunnen raden dat de voornaam van Jeeves Reginald is. Als iemand ooit alleen uit achternaam bestaan heeft is het Jeeves.
Je kunt natuurlijk ook nagaan met wie je je voorkeuren deelt. Henthecu, Razorsoccam of Wiepie, wie zijn ze, ik weet het niet maar we lezen elkaars boeken.
“Tijdbeeld” (Nieuw: Tijdbeeld nu ook in het Nederlands!) is een lijst van lijsten. De top van de meest gelezen auteurs, de populairste boeken, de courantste tags, de meest besproken boeken…
Als je een goed boek zoekt ga even langs LibraryThing voor je de bibliotheek binnenstapt.
Als je een goed boek gelezen heb, stop het erin voor je het terugbrengt.

Een gezicht spreekt boekdelen.

Godfried Bomans, die in zijn leven onnoemlijk veel figuren heeft geïnterviewd, had ooit een gesprek met professor Pilsky, maankenner. Toen Bomans een vraag stelde naar de bewoonbaarheid van de maan onderbrak de professor hem. ‘Wij hebben alleen te maken met de vraag: hoe komen we er? Wat we er doen moeten als we er eenmaal zijn, daarmee bemoeit het congres zich niet. Dan moet u bij m’n broer (‘Piet’) wezen. Die zit in de kamer hiernaast.’ Het verdere gesprek met de geleerden verloopt verwarrend. (Piet: ‘Wij hebben alleen te maken met de vraag wat doen we er. Hoe we er kómen moeten, daarmee bemoeit onze afdeling zich niet. Dan moet u bij m’n broer wezen. Die zit in de kamer hiernaast.’)
Facebook laat zien dat we er wel komen. Wat we er moeten gaan doen is niet altijd duidelijk.
Op 1001 manieren kan je jezelf ondertussen bekend maken, met een weblog of met een sociaal netwerk, mailen, foto’s en documenten plaatsen, vrienden maken, uitnodigen en delen, chatten, samenwerken, groepen vormen. Het groeiend aanbod wordt zo groot dat ook de overlapping groeit.
Facebook was de eerste applicatie waarmee ik kennismaakte. Niet toevallig, want het is een van de populairste. Toen ik bezig was met het ontdekken ervan starte 23dingen.be en voor we het wisten maakten we een weblog met een eerste profiel, schreven we berichten, die we deelden, plaatsten we foto’s en documenten, maakten we meer profielen, werkten we samen, vormden we groepen, deelden we muziek…en konden we ondervinden hoezeer al die dingen mekaar voor een groot stuk overlappen.
Zoals deze laatste alinea de vorige overlapt.
Als een bibliotheek een nieuwsbrief en een weblog, een degelijke website met de nodig links en een weblog heeft, is het dan nog nodig dat ze twittert? Is facebook dan een meerwaarde?
Ik zou denken van niet. Maar ik ben een buitenstaander die geen ervaring heeft met bibliotheekwerk.
Ik ben echter niet alleen een buitenstaander: ik heb tientallen jaren ervaring als klant. Die klant denkt: hou het eenvoudig en overzichtelijk. De facebookpagina van de bibliotheek permeke is verwarrend wat o.a. ligt aan de layout van facebook maar ook de inhoud doet mij niet vermoeden dat ik daar interessante dingen zal te weten komen die ik via de rustige en overzichtelijke website niet zou vinden.
Ik lees de nieuwsbrief van Locus en volg regelmatig een link die mij interesseert. Ik weet mijn weg naar de website van Locus. Ik heb, als gebruiker, geen behoefte aan Locus op facebook. Schrijven is schrappen.
Een groot deel van het backoffice bibliotheekwerk, de opmaak van de catalogus, de indeling van het gebouw en de plaatsing van de materialen, de ontsluiting in het algemeen, heeft het doel voor ogen: eenvoud en overzicht. Een pijltje hier, een bordje daar. Vriendelijk personeel. In de meeste bibliotheken is dat ook zo. Laat de bibliothecaris thuis in een rommelhok wonen, in de bibliotheek is het helder en staat alles op zijn plaats.

Schaakmat!

Een mooi voorbeeld van exponentieel denken gaf ons Sessa ebn Daher een vijftiental eeuwen geleden. Het verhaal las ik voor de eerste keer (ook ongeveer een vijftiental eeuwen geleden) in 'Jongens en Wetenschap' en is nu terug te vinden in zijn opvolger, Wikipedia.

Zeventiende en een halve

Champagne. Het is mij gelukt om de RSSblokjes te doen werken. Een frustratie minder. Maar hoe heb ik het uiteindelijk gedaan...?

Gonna Change My Way Of Thinking

Discover Johann Sebastian Bach!

Ik kan mij, als buitenstaander, niet veel voorstellen bij Deezer en bibliotheken. Behalve misschien dat Deezer e.a. er met de audiovisule afdeling vandoor gaan…
Bibliotheek2.0, “Omdat de wereld verandert.”
Het is geen vertrouwde vooroorlogse lineaire verandering maar een valse, verrassende exponentiële verandering. Als er iedere wéék een auto bijkomt in de file dan is dat vervelend maar je weet waar je aan toe bent. De grafiek is rechtlijnig.
Wanneer er ieder jààr een procent auto’s bijkomen in de file dan merk je dat de aanvankelijk niet. Na een tijd gaat het grafiekje ‘ineens’ stijl naar boven en dan merk je het wel!
Wat geldt voor het aantal auto’s in de file, (de uitvinding van het wiel), geldt ook voor informatie, voor ‘de nieuwe mogelijkheden’. De beschikbare informatie in de middeleeuwen verdubbelde na, laat ons zeggen 400 jaar. (‘laat ons zeggen’ ontslaat mij ervan een bron op te geven.) Generaties volgden mekaar op zonder iets te merken. Rond de jaren 1900, laat ons zeggen, zal dat maar een dertigtal jaren geweest zijn. Ontdekkingsreizen, stoommachines brachten het besef ‘dat de wereld verandert’. De ontdekking van het generatieconflict.
De eerste computers zorgden ervoor dat, laat ons zeggen, in de jaren ’50 alleen al, de hoeveelheid kennis en informatie een paar keer verdubbelde. Dokters werden specialisten, vliegtuigen evolueerden naar ruimtetuigen en voor we het wisten waren we op de maan.
Misschien kunnen we stilaan zeggen dat in deze tijd onze mogelijkheden en informatie na een paar jaar, bijvoorbeeld, verdubbelen. Platen worden dvd’s worden abstracte digitale deeltjes van de internetcloud. Een gele briefkaart bereikt na een paar seconden de bestemmeling. Specialisten clusteren in specialistenteams om nog enigszins een overzicht op hun vakgebied te houden terwijl de politie gebruik maakt van ruimtetuigen om een overzicht op de file te hebben.
Komt er dan een tijd dat we na een week verdubbelen? En wat de week erna? En de volg…aaaargh…

Broadcast yourself

Een paar maanden geleden was gaan snuffelen op YouTube (ge-hoort-daar-zoveel-over-wat-is-dat-eigenlijk). Waarop ik uitkwam op een oneindig aanbod van grappige, zielige, spannende, griezelige, ontroerende, informatieve filmpjes. Lang en kort, goede en slechte kwaliteit dooreen. Verleidelijk! Ik hou van muziek, van kleinkunst-die-nu-nergens-meer-te-vinden-is, van Britse humor, van Nederlands cabaret, van de Amerikaanse slapstick: Comedy Capers, the Keystone Cops, Ben Turpin… nooit meer op tv vertoond en op geen dvd te vinden… De eerste filmpjes van Walt Disney, de eerste aflevering van Popeye… Erfgoed! Dat ligt daar voor ’t grijpen.
Ik besefte dat ik nóg twee levens nodig had. Om er wat structuur in te brengen heb ik een account aangemaakt en mij ‘geabonneerd’ op een aantal ‘channels’, waaronder BlackadderChannel. Vandaar dat het personnage in het bibliotheekfilmpje overeenkomst vertoont met Blackadder, maar het is hem niet echt.




Ik kan er moeilijk over oordelen wat YouTube voor bibliotheken kan betekenen. Mensen die via YouTube de weg vinden naar BibKortrijkChannel, moeten die nog met een filmpje wegwijs gemaakt worden over het on-line verlengen van hun boeken? Het zal zichzelf uitwijzen. Zullen er foto’s van de boekenweek op Flickr gezet worden wanneer er filmpjes op YouTube (en andere) te zien zijn?
Dat de - inderdaad licht verteerbare - Father Roderick blij is met Web2.0 dat gun ik hem. Hij stelt het wel simplistisch voor als dé oplossing voor het eenrichtingsverkeer. Blijkbaar was voor de komst van 2.0 alles eenrichtingsverkeer. De school met de meester op zijn trede, de bibliotheek waar je moest zwijgen en rap je boeken meenemen en zijn eigen kerkje waar hij op de preekstoel de gelovigen toesprak. Er zijn altijd meesters van hun trede gekomen en pastoors van hun preekstoel afgedaald. En er zijn altijd bibliotecarissen2.0 geweest.

Podcasten

Weer een ding dat duidelijk 23 x 23 andere dingen in zich verbergt. (Zijn er al andere geweest?) Ik zal eens tijd maken om de andere 528 mogelijkheden te bekijken. Naast het tradionele rondsnuffelen, waar ieder ding mee begint, heb ik mij via RSS geabonneerd op het Radio1 boekenprogramma van Friedl’ Lesage en dat is al één ding.
Er valt nog veel te ontdekken.

Waar zit die heldere zanger?

Hebben de Grieken en de Romeinen dàarvoor – door middel van roteren, spiegelen en afronden - de uitvinding van de Feniciërs op punt gezet? Hebben de monniken dàarvoor hun ruggen en ogen verprutst. Heeft Gutenberg dàarvoor de losse letter uitgevonden en daarmee ongewild de reformatie en contrareformatie in het leven geroepen? Hebben de heren Bodoni, Garamond of Baskerville dàarvoor al die prachtige lettertypes ontworpen.
Heeft IBM dàarvoor de rechten op het gebruik van PC-DOS van Microsoft gekocht?

Appeler un chat un chat

Het Google-chatvenstertje op mijn blog is geslaagd maar ik weet niet wat ermee aangevangen. Mensen lastigvallen om als contactpersonen te fungeren ligt niet in mijn aard maar ik stel mezelf wel kandidaat als contactpersoon voor wie dat wil. Ondertussen heb ik mijn eerste chatsessie, met al@din, achter de rug. Ik stelde een vraag over Zheng He, de Chinees die op 4 februari op deze blog ook al van zich liet spreken.

U chat nu met aladin:
Ik ben al@din, kan ik u ergens mee helpen?
Visitor: Ik vraag mij allereerst af hoe ik aladin aanspreek. Beste,? Geachte, of val ik met de deur in huis? Ik volg het online leertraject 23dingen.be en één van de ‘opdrachten’, onder het item ‘chatten’ is een via chat een vraag te stellen aan al@din. Ik had vroeger al eens, zonder chat, een vraag gesteld waarvan het antwoord mij eigenlijk niet bevredigde. (Leuk voor jullie om dit te lezen) Misschien is chatten een stap vooruit…
Mijn vraag: Ik weet dat de Chinezen al in 1405 met schepen, vier maal zo groot als die van Colombus een halve eeuw later, de wereldzeeën ‘veroverden’. De naam ‘Zheng He’ (op verschillende manieren geschreven) is hierin belangrijk. Als je nu weet dat men in het westen pas in de 18de eeuw het probleem van de lengtegraden oploste, waardoor men dan pas kon varen zonder om de haverklap schipbreuk te lijden, vraag ik mij af hoe de Chinezen dat probleem in de 15de eeuw al opgelost hadden.
En: schrijft men op het einde van een chat: Met dank, of zoiets? Of maakt men zich hiermee belachelijk?
aladin: het is leuk om een chat met hallo of goedemiddag/avond te beginnen,
aladin: als afsluiting is een dank je wel erg prettig aladin: het is prettig om te weten of een vraag goed beantwoord is
aladin: ik zoek een antwoord op je vraag.

aladin: nog geen antwoord gevonden Visitor: Hallo, aladin: goedemiddag
Visitor: Ik weet uit ervaring dat het een moeilijke vraag is, ik heb zelf al overal gezocht. (Niet dat ik ervan wakker lig) Maar ik vraag mij nu wel af wat aladin méér kan doen. Werken jullie met supergesofistikeerde zoekmethodes of met verborgen zoekmachines of zijn jullie gewoon zo slim?
aladin: we zoeken met 'verborgen zoekmachines'
aladin: en komen we er niet uit dan wordt het doorgestuurd naar specialisten
aladin: een moeilijke vraag wordt eerst naar Aladin mail gestuurd
Visitor: Die specialisten zullen het verschil maken, want o.a. door de bibliotheekopleiding die ik volgde heb ik geleerd dat er meer onder de zon is dan 'google', qua zoekmachines.
aladin: precies
aladin: en natuurlijk wordt er ook gezocht in boeken
Visitor: Laat Zheng He maar rusten. Ik wil u zeker bedanken voor de gedane moeite. Hiermee is mijn eerste chat-sessie achter de rug.
aladin: graag gedaan en succes verder met Zheng he

What's up, doc?

Ik sta al zolang ik mezelf ken sceptisch tegenover de euforie bij het internetgebeuren. Nu weer bij 'Cloud computing'. Het is leuk dat je computer kan crashen zonder dat er iets verloren gaat. Je werk staat op 't internet en je bent niet langer afhankelijk van je harde schijf. Maar internet is geen 'cloud'! Je plukt je documenten niet uit de lucht! Je plukt ze van zwaarbewaakte energieverslindende servers die zich 100 km van hier bevinden. Als er in de nacht 5 cm sneeuw gevallen is of een grapjas brengt een valse bommelding, rijden de treinen een halve dag niet! Qua afhankelijkheid kan dat tellen.
Genoeg gemor(aliseer) want ondertussen ondervind ik eens te meer hoe ieder van die 23 dingen feitelijk bestaat uit 23 dingen, die elk afzonderlijk nog eens in 23 dingetjes kunnen onderverdeeld worden.
Dit zou dan mijn publiek document moeten zijn...

Kort

De 23 virtuele dingen werden twee weken verwaarloosd want het ware leven, zoals dat paralelle universum, die verrekte fysische wereld, zich laat noemen, trok aan mijn mouw.
Maar immer digitaal blijft de wekker die mij ieder morgen tot orde roept.
Hard return!

test!!!!

test!!!!

BlogvoorstellingView more presentations from

Wiki wiki...

Ter gelegenheid van een te organiseren familiefeest maakte ik een paar maanden geleden een wiki. Ik wist dus wat een wiki is en daardoor konden de 23dingen-links naar de bibliotheekwiki’s mij alleen maar verbazen. Dat de bibliotheken St. Joseph County Public Library System meer doen dan kerstfeestjes organiseren is aan de lay-out alleen al duidelijk te merken. Ook duidelijk is dat wiki’s voor bibliotheken en andere organisaties zeer bruikbaar zijn. Ik deed onmiddellijk een poging om de bibliotheekwiki van Kortrijk te ‘joinen’ want ik sta de laatste weken zo scherp om mij overal aan te melden, accounts aan te maken,… dat mijn cursor wiki wiki zijn eigen weg lijkt te gaan als er een ‘sign in’ of een ‘join’ verschijnt. Mijn verontschuldigingen hiervoor.
Maar desalniettemin ben ik ondertussen een geregistreerde wikipediaan. En wie had dàt ooit gedacht!

Over het voorgaande (bis)

Ik loop even vooruit. Op mijn lijstje van '23dingendienietlukken' staat: 'Een trefwoordenwolk (of een coververzameling, om het even...) van librarything in de zijkolom van de blog te plaatsen'. De html-tekst die ik daarvoor in mijn blog-html-tekst moet plaatsen wil daar niet in.
Maar ze kan wel zonder problemen in een doordeweeks bericht geïmporteerd worden... Waar ze trouwens niet op haar plaats staat. Blijven proberen.

Over het voorgaande...

Ik heb het laatste uur veel meegemaakt. Het lukte mij verleden week niet om de bibliotheekpresentie te 'embedden' in een blogbericht. Tot daar. Ik kon een link maken naar Slideshare.
Nu toch nog eens geprobeerd, met een andere presentatie, die niets met bibliotheek te maken heeft. Het lukte. Beetje tekst erbij zetten, en 't mislukte. (Mijn presentatie was zomaar veranderd in een presentatie over carnavalmaskers) (???) Herbeginnen. Foutmeldingen over verkeerde html-codes. Eens switchen van 'html bewerken' naar 'nieuw bericht', of eens de foutmeldingen negeren, en dan ging het eens niet en dan weer wel. Tot alles er blijkbaar toch opstond. Nu nog even 'Bericht bewerken", alleen maar om een tekstje erbij te zetten. Daar waren de carnavalmaskers weer. Blij dat het nog maar carnavalmaskers waren! Wat vindt ge allemaal niet op internet als ge niet zoekt!

Een testje:

Blogvoorstelling

View more presentations from bbbr.

De uitvinding van het wiel

Door bezigheden in ‘real life’ heb ik een kleine achterstand opgebouwd. Hier nu mijn visie op Web2.0 en Bibliotheek2.0
Ik voel mij een manneke van ’t eerste leerjaar, dat pas met een beverig handje schrijven heeft geleerd (26 dingen!), en aan wie gevraagd wordt: “Wat is je visie op het schrijven”.
Ik werk zelf niet in een bibliotheek, al zou ik dat wel willen, en mijn kennissenkring kent wel Flickr, of Facebook en/of RSS maar ik ben nog nooit aan een gesprek over 2.0 toegekomen. Er is niettemin een wereld opengegaan. Meer dan de afzonderlijke applicaties. Ook de problematiek, de gevolgen en de mogelijkheden, voor bibliotheken en andere gebruikers, zijn nieuw. Ik kan ondertussen een artikel over 2.0 lezen èn weten waarover het gaat. Maar een eigen visie…
Ik heb de indruk dat we willens nillens meemoeten. Ge zijt er niet voor of tegen, zoals ge niet voor of tegen de uitvinding van het wiel zijt. De gevolgen van dat wiel zijn enorm. De gevolgen van schrijven zijn enorm. Weet dat manneke van ’t eerste leerjaar veel waartoe het schrijven geleid heeft. Moord en doodslag. En veel schoonheid. Humor en wetenschap. Een berg problemen. En oplossingen.Vooraleer ik mij aan een essay waag studeer ik wat verder. De leestekens en de hoofdletters!

Slideshare

De bibliotheek bij ons is volop haar verhuis aan 't voorbereiden. Daarom heb ik me voor de Slideshare-opdracht aan hetzelfde alternatief gehouden als eerder voor de Flickr-opdracht. Misschien heb ik de zaak nog niet ver genoeg onderzocht maar het lijkt mij dat een powerpointpresentatie mèt animatie voor problemen zorgt. Ik heb tot nu toe ook nog geen animatie gezien op Slideshare.
En zo verzamel ik een bibliotheek vol vragen, opdrachten die niet lukken maar we doen verder met de ?dingen.be die wèl lukken.

Erratum (Error)

Dat de Chinese taal de meest gebruikte taal op het internet is, heb ik mijzelf laten wijsmaken. (Ik loop er al een paar jaar mee). Controleer altijd je informatie!

Flickr

Flickr lijkt mij niet direct iets voor mij persoonlijk maar zeker wel voor biblitotheken, Jeugdbewegingen, scholen, verenigingen. Een paar foto’s op de weblog en een link naar Flickr. Ik stel mij wel vragen i.v.m. privacy. Waar er op een dia-avond of het laten-rondgaan-van-vakantiefoto’s wel eens iemand roept, “Allé steekt dat weg, laat dat niet zien!” kan nu iedereen altijd door de vereniging of vriendenkring in welke houding of context dan ook tentoongesteld te worden.
Ik zag minder in de spelletjes zoals Colpickr of Picknic (niets kan Photoshop nog maar benaderen). Ik val wel op “The Commons”. Dat ga ik eens van dichterbij bekijken.
Flickr draait rond tags. Zelf trefwoorden toekennen. Enkelvoud of meervouden? In het Nederlands is beperkend. In het Engels dan? (In tegenstelling tot wat de meeste mensen denken is dè internettaal niet Engels maar Chinees!) (En dat is ook weer niet juist, want de meeste mensen, de Chinezen, weten dat wèl.)

Mijn bibliotheek

Foto's van de bibliotheek. Ik heb het niet ver gezocht. Een bibliotheek die net diè boeken bevat die mij het meest aanstaan. Voel je thuis. Voor de belangstellenden zijn er hier meer foto's te zien.

Ik ondervind problemen om berichten met foto's in een mooie layout te steken. Nog iets om eens uit te zoeken. Ik veronderstel dat daarvoor wat html-kennis nodig heb.

Flickr

Van alle opdrachten is 'snuffel wat rond' misschien wel de moeilijkste. Daar ben ik een paar uren mee bezig geweest. Er is vanalles gepasseerd. Een foto gezocht en gevonden. Ik heb op veilig gespeeld en een foto van een collega uit de bibliotheekopleiding genomen.
"Een link naar de oorspronkelijke foto"?. "Neem even contact op met de maker van de foto"?. Goed en wel als je die kent. Maar hoe doe je dat volgens het boekje?
Er is nog veel uit te zoeken, ik ben nog maar begonnen...

Voor alle duidelijkheid, deze foto komt van Merijn.C en ik heb nog geen contact opgenomen.
Maar dat komt. Ik ben nog maar begonnen.

RSSRvaringen

Ik heb de neiging RSS te vergelijken met Del.icio.us, ding 11. Twee diensten om verbindingen te versnellen. Van de twee dan toch liever Del.icio.us.
Del.icio.us is een boekenkast, proper geklasseerd met trefwoorden. Ge loopt daar wat rond. Waar heb ik zin in…. Of doe ik hem weer dicht? Speelt bij mij ook een rol: Delicious is vertrouwder want verwant aan de vroegere ‘favorieten’.
RSS is een krantenbak die een week verwaarloosd is. Ik “moet nog de kranten lezen”. Een hoop titels die vragen om aandacht. Schuldgevoelens wanneer je ze negeert. Wie weet wat heb ik gemist!
Bij RSS is het zo (deze week, bij mij) dat algauw verschillende feeds, zoals kranten en tijdschriften nu eenmaal doen, mekaar overlappen. De redactie, én de standaard…Verschillende bibliotheekblogs die hetzelfde zeggen…Ik ben blij dat ik het ken en ik twijfel niet dat RSS voor bepaalde doelgroepen zeer nuttig is. Ik zal mijn RSS-lezer, die door deze oefeningen overvol staat, blijven gebruiken maar hem eerst flink afslanken.
Interessant: Ik wist niet dat er speciale Blog-zoekmachines bestonden. Wel dat je bij Google, via 'meer' kon zoeken in Blogs maar ik had daar nooit veel aandacht aan besteed. Ondertussen staat www.bloglines.com/search op mijn.... Del.icio.us.

Columbus

Een voorloper van onze blogjes; deze van Christoffel Columbus. Oók geschreven met de bedoeling andere reizigers een steuntje in de rug te geven bij het ontdekken van nieuwe werelden.

Sommigen zijn ons voorgegaan. Het zoutgehalte van het zweet dat ik al verloren heb schijnt hetzelfde te zijn als dat van de oceaan. Goeie ouwe Christoffel Columbus. Het had niet veel gescheeld of de Chinezen hadden hèm ontdekt ! Een halve eeuw eerder al, met een vloot van schepen, tien keer zo groot als het zijne.

Ready for the world !

Blijkbaar is een abonnementenlink meer dan alleen maar een gadget ("New !") toevoegen...
Hoe minder iets lukt, hoe meer je het wil. Ik heb nog eens de hele weg afgelegd (Instellingen, Site feed...) zodat de oranje RSS-vakjes zouden werken. Het einde was dat FeedBurner mij ambitieus meedeelde: "Your feed is ready for the world". Dat is al heel wat. Nu zien of de world ready is voor mijn feed. Dan zou er in de linkerkant van de startpagina, bij "RSS blogs deelnemers" een vermelding moeten staan van dit bericht.
Indien niet, ik heb toch bijgeleerd. Nu ben ik nog dom, maar morgen zal ik slim zijn!!
Ondertussen heb ik ook ingezien dat het redelijk belachelijk is om een link naar je RSS-reader erop te zetten, als je toch niet van plan bent om meteen je google-account ernaast te plaatsen.

Helemaal naakt

Het volgende punt op de agenda: RSS. Ik had daar al wat mee geëxperimenteerd en ik zet het resultaat meteen op de blog. Prettig om dingen (23 !) met mekaar te delen maar ik voel mij meer en meer in mijn blootje staan. Een reden om mijzelf te verzorgen en er proper uit te zien. Maar wat zegt de etiquette hierover?
Ik zal proberen uit te pluizen hoe ik op mijn eigen blog die oranje dingskes kan plaatsen. En zo dat ze werken. Een paar weken geleden, ondanks vele omwegen, lukte het niet. Tot ik zag dat het - met één muisklik "Nieuw gadget toevoegen" "New!!" mogelijk was om een abonnementenlink toe te voegen. Nu zorgen dat het werkt en tegen het einde van de week weet ik misschien wat een feedburner is, zal ik misschien nog een drietal accounts meer hebben, zal ik wachtwoorden, adressen en instellingen opgeslagen hebben.

Ervaringen met 2.0

Een half jaar geleden werd ons in de cursus bibliotheekautomatisatie gevraagd wat wij vonden van de 2.0 ontwikkelingen. De eerste keer dat ik ervan hoorde! Interactie. Wikipedia. Inbreng...
Ondertussen heb ik een paar dingen uitgeprobeerd. RSS, Wiki's, Del.icio.us, LibraryThing en uiteraard deze weblog...
Het is boeiend maar het blijft voorlopig theorie. Door dit traject systematisch te blijven volgen hoop ik daar verandering in te brengen.

Een gele briefkaart

23 dingen nu ook in .be.
Er ligt ineens een pak werk te wachten. Nadenkwerk ook.
Ik heb het filmpje "Wiki's waarheid" bekeken en daarmee een eerste opdracht uitgevoerd. Op een gegeven moment onderstreept Andrew Keen het belang van het leren waarna hij vervolgt met "Ge leert niet door zelfexpressie".
Ge leert natuurlijk wel door zelfexpressie. Hij bedoelt de eindeloze reeks facebooks, weblogs, berichtjes waarmee gehengeld wordt naar de roes van 15 seconden roem.
Daarom op deze blog geen egotripperij. Wie mij wil leren kennen schrijft maar een gele briefkaart.

Nonkel2.0

Dat 2.0 er vroeger ook al was bewijst mijn nonkel. In de jaren '60 en '70 werkte deze man voor een groot dagblad. Hij was koerier. Dat betekende dat hij een paar keer per dag de trein nam van Gent naar Brussel (en terug) voorzien van een boekentas vol teksten en foto's. Deze waren bv. in Gent "gemaakt" om in Brussel "verwerkt" te worden of omgekeerd. Dat hij hiermee onbewust een sporende mailbox was zegt nog niets over zijn 2.0-zijn.
De job was niet veelbetekenend voor iemand die verkeerde in een milieu van journalisten, redacteuren en fotografen. Zodat hij zichzelf graag "reporter" noemde. Als kind maakte het op mij indruk wanneer nonkel vertelde dat hij een artikel in de gazet had geschreven over een of andere minister waarvan we ons nu de naam niet meer herinneren.
In werkelijkheid schreef hij onophoudelijk lezersbrieven in de krant waarvoor hij als koerier werkte. Of zijn artikels inhoud hadden, goed geschreven waren kan ik niet beoordelen, maar ze waren 2.0